طبق تجربیات بدست آمده برای یک موسیقی کلاسیک ، ویولنی با نرمی و لطافت بالا در نواختن نت ها برای نوازنده فوق العاده جذاب خواهد بود به طوری که برای یک نوازنده ایرانی دقیقا نقطه مقابل نرمی و لطافت است . در نگاه اول شاید این موضوع برای شما کاملا بر عکس شنیده باشید درست همانند زمانی که در شبکات اجتماعی بحث ها شکل می گیرد ، همیشه صدایی بم و نرم برای موسیقی ایرانی توصیه شده و همچنین برای کلاسیک یک صدای شفاف و شیشه ای و حجیم ! اما زمان انتخاب ساز توسط یک نوازنده ماهر این امر اتفاق نمی افتد و نوازنده ی ایرانی سراغ ویولنی با صدای شفاف تر همین طور حجیم تر بدون نرمی و لطافت (حالا نه اینکه کاملا خشک و بی روح باشد ، با استاندارد های ما دقیق تر آشنا بشید تا یک ویولن اصیل را حس کنید) یک هارمونی غنی ، پرتاب و قدرت وحس گستردگی نت و گرمی صدای بالا ، سازگار با سلیقه ی اوست و نوازنده کلاسیک به دنبال یک هارمونی غنی ، صدای کاملا نرم و لطیف با پرتاب و قدرت بالا بدون حس گستردگی نت و همچنین گرمی صدای بالا در صدا است.ادامه…

ما در هر ویولنی زمانی که سیم می را کوک استاندارد کنیم ، در هر کجای دنیا که باشیم فرکانس برابر 659.255 هرتز یا حدودی و رند شده برابر 660 هرتز در نظر می گیریم. (سیم می : 660 ، سیم لا : 440 ، سیم ر : 294 ، سیم سل : 196 )
حالا حس گسترگی نت ها به چه معنی است ، فرکانس و کوک در هر موسیقی از هر کشوری همراه ثابت است ! دقت کنید واژه ی حس آورده شده ، حس گسترگی نت ها !
در گذشته بر این درک بودم که وقتی سازی استاندارد است برای همه سبک های موسیقی مناسب است ، چه ایرانی چه ایرلندی چه آمریکایی و … ، امروز هم میشه گفت ساز استاندارد ، برای هر سبکی مناسب است اما نه به طور دقیق و صددرصدی ! در نظر بگیرید دو اسب در مسابقه برای بدست آوردن مقام اول در تلاش اند که در نهایت به اندازه ی یک سر و گردن سوار کاری جایزه طلا و دیگری نقره را بدست می آورد ، اختلاف لذت و جایزه به اندازه یک سر و گردن اسب نیست از طرفی هم نمیتوان گفت که اسب دوم تلاشی کمتر به اندازه اسب اول داشته ، او به همان اندازه تلاش خود را داشته منتها در جزئیات متفاوت بوده اند. ادامه…

حس درونی انسان ، مقدار ندارد و قابل اندازه گیری نیست . عشق ، لذت ، شادی و … قابل اندازه گیری نیست ، در تفهیم گرمی صدا باید به گونه ای نوشتار کنیم که بهترین حس رسانده شود . به جای گرمی صدا که کلمه ای از جنس حس است ، میزان زیری و بمی را قرار داده ایم . مانند وحشی بودن(به تعبیر استاد بیژن مرتضوی) به جای پرتاب صدا.
ویولن های ما بعد از یک هفته ی اول نواختن به اصطاح گرم و مخملی می شوند . این حسی است بدون مقدار و تا به امروز و تجربه ی فعلی ما از شناخت صدای ویولن نمی توان گفت موسیقی ایران گرمی را میخواهد. سلیقه ی نوازنده ها در این مورد گوناگون است . شخصی پرواز را به وسیله ی ادوات آن دوست دارد و شخصی از پرواز می ترسد ، مشاهده کرده ام که مخلمی بودن و گرم بودن صدا را مورد پسند خود ندارند و همین طور برعکس ، منتها ما حد وسط این گزینه را در ساخت بین فاکتور هایی گه این گزینه رو تغییر میدهند رعایت میکنیم حال در موارد سفارشی شده برای ساخت و تست نوازنده از بین نمونه های موجود این حس را برای ما قابل اندازه گیری کرده و ما هم در ساخت ویولن جدید آن را اجرا می نماییم .