مرحله ی اول : کاغذ سمباده به ابعاد 10 سانتی متر و 5 سانتی متر تهیه کنید . این ابعاد برای بهتر نگه داشتن سمباده با انگشتان دست مناسبه و اما شماره سمباده ! شماره 220 به عقیده ی من ایده آل هستش هر چه شماره بیشتر بشه سمباده ی شما نرم تر و هم چه شماره سمباده کمتر بشه به معنای زبر تر یا تراش بیشتر، شاید شما دسترسی به 220 نداشته باشید ، نگران نباشید کمی درشت تر یا زبر تر هم میتونه مناسب باشه اما در نهایت برای کف تراشی لطیف پایه های خرک به شماره 360 یا نرم تر نیاز دارید.
مرحله ی دوم : میتونید با یک چسب کاغذی سمباده رو به صفحه ی ساز بچسبونید، من توصیه میکنم قبلش چند بار با انگشت تون رو به چسب بزنید و از شدت میزان چسبندگی کم کنید که به رنگ ویولن آسیبی نرسه. ویولنی که از لاک الکل استفاده شده رنگ اونا به راحتی جدا میشه اما ویولن هایی که با رنگ پایه روغن باشن هم نرم و لطیف و هم از استقامت خوبی برخوردارند یکسری ها هم که تو ویولن های رده پایین تر دیده میشه رنگ های صنعتی استفاده شده که به راحتی اسیب نمی رسه کمی از رنگ ویولن و اثرش در صدا بگم در ویولن های رده پایین که از رنگ صنعتی استفاده شده سفت و سخت بودن رنگ ها باعث جلوگیری کردن راحت ارتعاش صفحات در کاسه طنینی میشه صدای خشک ، بی روح و طعم هیچ کاری در ساخت ویولن بیهوده انجام نشده است از جمله رنگ ! رنگ برای یکسان کردن چگالی چوب با نفوظ کردن یا نکردن و یا مقدار درصد نفوظ با توجه به نظر سازنده انجام میشه نفوظ کردن رنگ صنعتی در ویولن های دانش آموزی باعث به وجود آمدن آن صدای خشک و بدون طعم و بدون تفکیک نت ها میشه تو لاک الکل صدای شفاف تری و طعم داری ما تو ویولن داریم اما صدای نویز رو همچنان داریم صدایی بدون لطافت تو رنگ های روغنی صدا بدون نویز و لطافت بالا با کنترل کردن طعم صدا رو داریم
مرحله ی سوم : انتخاب خرک مناسب است ! دقت کنید آوند های یک دستی تو چوب خرک باشه طوری که از بالای خرک تا پایین آوند ها یک دست باشند، باز و بسته نشده باشن. مرحله ی چهارم : موقعیت دقیق خرک در یک ساز استاندارد از شکاف اف مشخص میشه و اما اگه ساز شما با دقت بالا ساخته نشده است چک کنید فاصله طول ارتعاش، به طولی که سیم در حالت دست باز ارتعاش میکنه باید 328.5 میلیمتر باشه از شیطانک تا سطح مقطع خرک یا جلو خرک این موقعیت را پیدا کنید. مرحله ی پنجم : کف پایه های خرک را با مداد سیاه کنید ، نام تجاری خرک را به سمت سیم گیر قرار بگیره، چند دلیل داره ! پشت و رو خرک مشخص میشه و کاهش ضخامت خرک هم اون طرف علامت تجاری میشه ، خرک رو به گونه ای قرار بدید که زاویه پشت یعنی قسمتی که سمت سیم گیر هستش 90 درجه باشه این زاویه باعث میشه زمانی که ساز کوک می کنیم خرک همراه سیم ها به سمت جلو متمایل نشه و در موقعیت خودش بمونه . برای حرکت نرم سیم ها کافیه از یک مداد نرم در قسمت قرار گیری سیم ها بر روی خرک رو سیاه کنید ، مغز مداد حاوی گرافیت هستش که این گرافیت حکم روغن کاری در حفره مخصوص سیم را داره. خرک را در موقعیت خود در راستای طول ساز به میزان 1 سانتی متر عقب و جلو کنید وقتی به پایان کف تراشی پایه ها نزدیک میشوید بازه ی 1 سانتی متری را به 0.5 سانتی متر و حتی کمتر تغییر دهید زمانی که سیاهی کف پایه ها از بین بره پایه ها کاملا تراش مناسب پیدا کردن. به عنوان یک تکنیک وقتی که پایه ها کامل فیکس شدن اما هنوز ضخامت پایه ها زیاده این ضخامت رو از بالا ، از قسمت پاشنه پا و انگشتان پا خرک کم کنید . در این عکس مفهوم پاشنه پا و انگشتان پا را خواهید دید . زاویه ی b : نود درجه و کمتر زاویه a1 , a2 برابر مرحله ی ششم : تنظیم ارتفاع خرک اکشن ! واژه ای که برای ارتفاع سیم ها نسبت به گریف می شنویم. این ارتفاع برای هر سیم در ساز و نوع سیم از هر برند و همچنین شیوه تنظیم سطح گریف ، متفاوت هستش. در اینجا با فرض یک گریف با قوس به داخل در طول گریف بحث می کنیم. سیم پیراسترو سبز یا کرومکور ، سیم محبوبی در بین نوازندگان ایران به حساب میاد، ارتفاع 3.5 میلیمتر برای سیم می . 5.5 میلیمتر برای سیم سل در دسته سیم های متال از جمله کرومکور و پیرازیشن پیشنهاد میکنم مرحله ی هفتم : فاصله ی سیم ها نسبت به هم و میزان فرو رفتگی در خرک : سیم ها رو نسبت به هم 12 میلیمتر تنظیم کنید میزان فرورفتگی : 1.3 قطر سیم ! میزان مناسب فرو رفتگی سیم در خرک هستش ، این مقدار بیشترین حدیه که مانع از ارتعاش سیم و به همین صورت کمترین مقداری که سیم از محل مورد نظر در ارتعاش های شدید خارج نمی شه مرحله ی هشتم : بعد از تنظیم ارتفاع خرک از قسمتی که نام تجاری نداره از قوس خرک رو از سمت پایه ها کاهش ضخامت ملایمی انجام بدید. با توجه به ویولن ، ضخامت در سطح مقطع رو بین 1.6 الی 1.3 تنظیم کنید . برای تصمیم درست هر مرحله ، صدا رو تست کنید مرحله ی نهم : صدا در محیط بیشتر تولید میشه نه در مساحت بیشتر مرحله ی دهم : می تونید برای پیچش صدایی و ارتعاشی بهتر فضای بالای لگن رو قوس بدید و و بال های کلیه را نازک کنید. به پهلو ها گوشه بدید مانند نیمی از هشت ضلعی ولی گرد و منحنی نکنید. زیر بال قلب را قوس به پایین دهید . مرحله ی یازدهم : بعضا مشاهده می کنم تراش دادن جزئیات خرک را به یک اصل تبدیل کردن و هر چه این تراش ها و تغییر فرم کلی خرک بیشتر ، صدا بهتر و رگلاژ تخصصی تر ، در صورتی که بنده به هیچ عنوان چنین چیزی رو قبول ندارم ، اگر چنین عمل هایی مثبت بود از همان ابتدا شرکتی که خرک را تهیه کردیم فرم اولیه رو به این صورت طراحی و تولید می کردن. از اینجا به بعد باید با حساسیت بیشتر داشت و اگر از صدای ساز راضی هستید در اینجا کار رو متوقف کنید . مرحله ی دوازدهم : ابتدا بالهای کلیه و بالهای قلب رو در صورت نیاز برای شفاف تر شدن صدا تیز کنید و همچنین بریدگی کوچک را ایجاد کنید . مرحله ی سیزدهم : کمر رو می تونید باریک تر کنید این قبیل اقدام ها برای سازهایی ضعیف مناسبه و همچنین برای تغییر در طعم صدایی با تغییر طعم و از بین رفتن حجم خرک اثرات منفی رو دارید ، توصیه می کنم یک خرک دیگه رو امتحان کنید قطر پا ها از سمت انگشتان پا میشه ضعیف تر و قطر رو کاهش داد پایان
